Bekliyorum,
uzun zamandır bekliyorum,
bir sürü tarif biriktirdim,
yanında da bir sürü acı, hüzün, gözyaşı…
Tam diyorum haydi Bismillah başlayalım yayına tekrar,
hoopp yeni bir hüzün çöküyor güzel ülkemin üzerine.
Yüreklerimiz yanıp kavrulmuşken, bir soğanı pembeleşinceye kadar kavurun diye yazmak gelmedi içimden,
Barış diye bağırıp susuz kalmışken dudaklarımız, serinleten tarifler yazmaya varmadı elim…
Altı en kısık derecede açık unutulmuş bi tencere gibiyiz ,
dibimiz tutmak, tadımız kaçmak üzere,
ama hala birbirimizin üzerine basıp yukarı çıkma derdindeyiz,
tencere yanarsa hepimiz yanacağız,
biliyoruz ,
ama bilmediğimizi sanıyoruz…
Aç ağlanmaz derler eskiler,
haydi başlayalım yeni tariflere,
mutfak terapidir,
belki siz de benimle birlikte pişirerek bir an olsun ruhunuzu rahatlatmak istersiniz,
o zaman ne mutlu bana…
Tarifsiz yazınız beni çok etkiledi. Gerçekten çok anlam ifade ediyor ve size yürekten katılıyorum. Yüreğinize ve kaleminize sağlık. Sağlıcakla kalınız.
Kaleminize sağlık gerçekten güzel bir yazı